Uygun Başlık Bulamadım Buraya Bırakıyorum-Öyle Bi Şeyler #5

Zihnimizin derinliklerinde oradan oraya çarpan yegane ses dünyayı ayağa kaldırıyor. Benden başka duyan var mı? Binlerce cümle var orada duyuyor musunuz? Pencerenin gerisinde hayatı dinleyenler var haberiniz var mı? 

Amatör cümlelerim içe kapanık ve ergen cümlelerimle sizi sıkıyorum farkında mısınız?Nasıl bu kadar gaddar olabiliyoruz?Sivrisinekler gibi kanımızı emecekler farkında mıyız?Koca bir yazıyı sorularla doldurarak farkındalık yaratmayı başarabilir miyim?

Çiçeklerle dolu bir mezarla kuru otlarla kaplanmış bir mezar ölülüğü değiştirir mi? Kalanların içini ferahlatma çabasından başka bir şey değil de nedir? Trenin geçip gitmesini değiştirir mi? Zamanın o amansız hızı hiç değişir mi? Ölü ölüdür saat de saat. Değişmiyor işte zorlama.

Okuduğumuz kitaplarda geçen tek bir cümle sayesinde oturduğumuz koltukta küçülüp adeta kaybolmamızı orada yitip gitmemizin nedenini açıklayabilir miyiz ? Kelimeler can yakacak kadar sivriltilebilir mi?Akıl katmanlarımıza yerleştirdiğimiz onca ''şey''i korkularımızla yoğuruyor muyuz? İnsan hep etki altında ve tüm bu kuşatılmaya rağmen kendi benliğini koruma mücadelesini vermeye devam ediyor. Bana ise her zaman olduğu gibi arkasında bir neden sorusu bırakıyor. NEDEN? 

Hayal gücü geniş olan insanlar için beklenmeyen diye bir şey yoktur. En uç noktada düşünüp olayları uçlara düğümlemekten hoşlanırlar. Sonuca varılır mı? Buraya bu yazının klişesi olan NEDEN? sorusunu ve tüm insanlığın klişesi olan bir cümle bırakmak istiyorum ki yazıyı daha da ilginçleştirebileyim. ''İnsan başına gelmeden anlayamaz!'' Şimdi bu cümle ne alaka diye düşünebilirsiniz lakin bunlar benim  cümlelerim her kelime her yerde olabilir.

Bir başka gün daha batıp giderken tuhaf bir şekilde huzuru iliklerimde hissediyorum.Kafamı kaldırıp beni korumak üzere göklere ve bana kocaman gülümseyen bulutlara doğru uzanmış ağaçlara bakıyorum. Savaş süresince zaman algımı yitirmemin nedeni neydi? Düşünsel olarak sınırlara yaklaşamıyoruz. Çabaladıkça yitip giden anlam ipliklerin uçlarında cansız bedenimiz sallanıyor. Çabalamayın. Gecenin hangi ara bittiğini ,hangi ara uykuya daldığını hatırlamayacağız. Uyumasan uyuyamasan daha mı iyiydi? Gece kanıyor haberiniz yok. Söyleyeceklerime nokta koyun artık da susayım. Alışılageldik hayal depremlerinin ortasındayız. Dümdüz arazi oldu buralar. Bomboş oldu buralar. Bu yazı da bir sonuca bağlanmadı. Burada bırakıyorum. Siz kendi kafanızda tamamlarsınız. Kendinize iyi bakın.